NVvP

ACHTERGROND

In epidemiologisch onderzoek blijkt dat opgroeien in een slechte buurt, veel verhuizen, het verlies van een ouder en migratie risicofactoren zijn voor het ontwikkelen van een psychose. Hoe werken die factoren door in het gezin van herkomst?

DOEL

Onderzoeken hoe het gezinsleven was in het gezin van herkomst.

METHODEN

Literatuurstudie naar de rol van conflicthantering bij de ontwikkeling. 47 semi-gestructureerde interviews over 46 patiënten met familie en/of patiënt. Kwalitatieve analyse van de gespreksverslagen.

RESULTATEN

Alle patiënten hadden in hun gezin van herkomst problemen met conflicten. Bijzonder is dat er verschillende patronen waren. Soms ging de patiënt als kind de strijd niet aan. In sommige gevallen overheerste de patiënt het gezin en kreeg hij geen tegenspel. Sommigen hadden een beschermende functie. Soms was de strijd er wel maar ging die gepaard met zeer onveilige cognities. Een overgroot deel van de patiënten was in de peutertijd opvallend lief. In deze periode maakte de ouder aan wie ze het meest gehecht waren vaak een eenzame tijd door. In de adolescentie bleef ongeveer de helft van de patiënten te veel thuis, anderen gingen juist te vaak weg van huis, zonder met de ouders te onderhandelen.

De psychosen van de patiënten werden in twee derde van de gevallen voorafgegaan door een periode van eenzaamheid. Patiënten trokken zich terug in een poging tot zelfbescherming. Soms besloeg die eenzame periode een groot deel van het leven van de patiënt. Deze eenzaamheid kan gezien worden als een gedeeltelijk sensorische deprivatie die leidt tot deafferentiatie-fenomenen.

CONCLUSIE

Maatschappelijke isolatie zou dus op 2 manieren invloed kunnen hebben. In maatschappelijk geïsoleerde gezinnen zijn onderlinge conflicten vaak bedreigend. Hierdoor leren sommige kinderen zich onvoldoende te handhaven, doordat zij of de ouders conflicten uit de weg gaan. Zo komen ze gemakkelijk zelf in een geïsoleerde positie terecht.