Severity: Notice
Message: Trying to get property of non-object
Filename: views/programma_sessie_v3.php
Line Number: 132
Locatie(s): Pieter Baan Zaal
Categorie(ën): Bijscholing; Symposium
TOELICHTING
Bewegingsstoornissen bij antipsychotica krijgen relatief weinig aandacht in de dagelijkse klinische praktijk, blijkt uit het schaarse aantal aantekeningen over deze bijwerkingen in de medische dossiers. Hiervoor zijn verschillende redenen aan te voeren: systematisch onderzoek naar bewegingsstoornissen is geen routine; artsen gaan er ten onrechte van uit dat bewegingsstoornissen bijna niet te behandelen zijn; en de introductie van de tweedegeneratieantipsychotica hebben ten onrechte de suggestie gewekt dat bewegingsstoornissen zijn verdwenen. Bovendien klagen de meeste patiënten met schizofrenie niet over hun bewegingsstoornis, hetgeen tot diagnostische vertraging leidt.
Ondanks het feit dat patiënten zich er niet altijd bewust van zijn bewegingsstoornissen te hebben, kunnen deze stoornissen een negatief effect hebben op hun sociaal functioneren.
Daarom is actieve beoordeling en behandeling van bewegingsstoornissen van het grootste belang (vergelijkbaar met het metaboolsyndroom); het kan gezien worden als een onderdeel van kwaliteit van zorg. Systematische diagnostiek zou artsen bewust kunnen maken van bewegingsstoornissen.
Voor een goede preventie en behandeling van bewegingsstoornissen is het volgende van belang: het betrouwbaar meten van bewegingsstoornissen, een goed begrip van de pathofysiologie, en kennis van de risicofactoren. Momenteel loopt er een onderzoek naar de validiteit en betrouwbaarheid van het elektronisch meten van bewegingsstoornissen met XSENS-sensoren.
Recente publicaties zetten het model onder druk waarbij bewegingsstoornissen afkomstig zijn van antipsychotica. Twee meta-analyses laten een hogere prevalentie zien van bewegingsstoornissen bij patiënten met schizofrenie. Mogelijk geeft het pandopaminerge model meer inzicht hierin.
LEERDOELEN