NVvP

KBO’ers al vroeg intensief te volgen en eventueel te behandelen.

ACHTERGROND

Hoewel bekend is dat de ontwikkeling van de bipolaire stoornis samenhangt met genetische kwetsbaarheid, is over de precieze oorzaak nog weinig bekend. Vaak wordt de diagnose bipolaire stoornis pas 5 tot 10 jaar na de eerste stemmingsepisode gesteld, met jarenlange inadequate behandeling als gevolg. Kinderen van ouders met een bipolaire stoornis (KBO) hebben een verhoogd risico om de bipolaire stoornis en andere psychopathologie te ontwikkelen. Om de ontwikkeling van psychopathologie en de bipolaire stoornis binnen deze hoog-risicopopulatie te kunnen evalueren is prospectief onderzoek nodig.

DOEL

Het bestuderen van prevalentie, incidentie en beloop van psychopathologie in KBO’ers gevolgd van adolescentie tot aan volwassenheid.

METHODE

De Nederlandse KBO-studie is gestart in 1997. In totaal zijn 108 kinderen uit 70 families van gemiddeld 16 jaar (range 12-21) tot aan gemiddeld 28 jaar (range 22-32) voor 12 jaar gevolgd. Aan de hand van de K-SADS-PL en later de SCID-I zijn de KBO’ers 4 keer psychiatrisch onderzocht.

RESULTATEN

Op de gemiddelde leeftijd van 28 jaar voldeed 72% van de KBO’ers ooit aan een DSM-IV-As I-stoornis, ontwikkelde meer dan de helft van de KBO’ers een stemmingsstoornis (54%) en 13% een bipolaire spectrumstoornis, waarvan 3% een bipolaire I-stoornis. Een bipolaire spectrumstoornis werd in 88% van de gevallen voorafgegaan door een depressieve episode, gemiddeld 5 jaar voorafgaand aan de eerste (hypo)manie. Daarnaast waren stemmingsstoornissen vaak recidiverend (33%), complex met in 67% comorbide stoornissen, en ontstaat de eerste episode over het algemeen voor het 25^e levensjaar (54 van 58 personen).

CONCLUSIE

KBO’ers hebben een hoog risico om psychopathologie te ontwikkelen, in het bijzonder (recidiverende) stemmingsstoornissen. Toekomstig onderzoek is nodig om de specifieke invloed van genen en omgeving specifiek nader te kunnen toelichten. Het is belangrijk om