NVvP

Politie komt veel in aanraking met mensen met psychische en verslavingsproblemen.
Wel 20 tot 30 procent van het politiewerk zou ggz-gerelateerd zijn. Daarbij gaat het om patiënten die zich enerzijds zorgwekkend gedragen (bizar gedrag, depressie of agitatie), maar soms ook gevaarlijk zijn (suïcidaliteit, agressie en/of overlast). Wat volgt is een complex samenspel tussen politie en hulpverlening met ieder hun eigen mandaat, expertise en belangen. Daarbij moet rekening worden gehouden met de zorgbehoefte van de patiënt, de veiligheid voor patiënt en omgeving, de snelheid van handelen en de wettelijke kaders waarin men zich ongevraagd met de patiënt mag bemoeien. Patiënten moeten worden vastgehouden voor beoordeling, worden vervoerd, gegevens moeten worden uitgewisseld en soms moet er aangifte worden gedaan en strafrechtelijk vervolgd. Politie en hulpverlening werken samen zonder dat er duidelijke richtlijnen zijn.

Eind 2011 is een hernieuwd convenant afgesloten tussen GGZ Nederland en de politie om de samenwerking rond verwarde personen te verbeteren, met name in crisissituaties. Het convenant biedt enige landelijke kaders maar vooral wordt geadviseerd om regionaal invulling te geven aan de lokale problematiek. In Amsterdam is reeds 10 jaar ervaring met een zeer intensieve samenwerking tussen politie, gemeente en ggz in de crisisketen. De samenwerking uit zich onder andere in een snelle triage op het politiebureau, een onderzoeksruimte voor spoedeisende psychiatrie, 24 uurspiketdiensten en een wekelijks crisisketenoverleg.

VORM
Aan de hand van verschillende praktijkvoorbeelden zal met de deelnemers worden uitgewisseld waar knelpunten zitten, welke (lokale) initiatieven kunnen worden genomen en wat van elkaar kan worden geleerd.

LEERDOELEN
De deelnemer krijgt inzicht in de mogelijkheden tot samenwerking tussen politie en ggz, maar leert ook wanneer het belangrijk is dat ieder in zijn rol blijft. Deelnemers krijgen concrete ideeën hoe ze de samenwerking in hun eigen regio beter vorm kunnen geven.