NVvP

ACHTERGROND

Vragenlijsten om gedragsproblemen en emotionele problemen bij kinderen en adolescenten te meten of vast te stellen, zijn niet meer weg te denken uit de praktijk. Dat geldt zowel voor de klinische praktijk als voor het wetenschappelijk onderzoek. Routine outcome monitoring maakt dat ouders en kind vaak al een hele serie vragenlijsten hebben ingevuld voordat er een eerste gesprek heeft plaatsgevonden op een polikliniek. Voor professionals betekent dit extra werk omdat ze vragenlijsten moeten achterhalen en verwerken. De verbinding tussen het verzamelen van deze gegevens en de integratie ervan in de klinische praktijk wordt niet altijd gemaakt. Professionals kunnen zich daarbij gebruikt voelen als doorgeefluik ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek of verzekeraars. Onderzoekers kunnen ontmoedigd raken door de steeds wisselende hoeveelheid data die onbruikbaar blijkt voor onderzoek.

DOEL

Een praktische invulling geven aan databeheer, ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek en klinische praktijk.

METHODE

Een beschrijving van logistiek en vormgeving van het intaketraject.

RESULTATEN

In eerdere bijdragen voor dit symposium zijn data gepresenteerd van onderzoeken die zijn uitgevoerd met gegevens uit de klinische praktijk. In deze bijdrage wordt aan de hand van deze verschillende onderzoekstrajecten toegelicht hoe een dergelijke samenwerking tussen onderzoekers en clinici vorm kan krijgen, en worden conclusies getrokken over de manier waarop samenwerking tussen onderzoekers en professionals in de klinische praktijk haalbaar blijkt.

CONCLUSIE

Expliciete koppeling van dataverzameling voor wetenschappelijk onderzoek en klinische praktijk leidt voor de research tot grotere compliance (er worden meer vragenlijsten ingevuld). Voor de hulpverleners wordt het makkelijker om vragen vanuit de praktijk ook goed onderbouwd beantwoord te krijgen.