Dorrepaal, E., Thomaes, K., Veltman, D.J., Hoogendoorn, A.W., Draijer, N., Balkom, A.J.L.M. van
Locatie(s): 0.4 Brussels / 0.5 Paris
Categorie(ën): Epidemiologie; Neurowetenschappen; Psychotherapie; Symposium
ACHTERGROND
Effectieve eerstekeusbehandelingen voor PTSS zijn bekend, maar hun generaliseerbaarheid bij populaties met een voorgeschiedenis van vroeg misbruik is nog onvoldoende duidelijk.
DOEL
Inventariseren van de beschikbare evidence voor de keuze voor behandeling van deze populatie.
METHODE
Een kwantitatieve review van de literatuur, waarmee 24 randomized controlled trials (RCT's) werden gevonden waarin het merendeel van de patiënten een PTSS-diagnose en een voorgeschiedenis van vroeg misbruik had. In zes van deze studies rapporteerden alle patiënten (soms complexe) PTSS na vroeg misbruik en was de behandeling daarop gericht. Deze zes studies werden gemeta-analyseerd. Naast effectsize werden ook variabelen geanalyseerd – zoals inclusie-/exclusiecriteria, drop-out, herstel- en verbeterpercentages – en voor- en nametingen, in zowel completers-analyse als intention to treat-analyse.
RESULTATEN
Aan vroeg misbruik gerelateerde PTSS verbeterde na veelal cognitief gedragsmatige behandeling (CGT), met grote effectsizes, en matige herstel- en verbeterpercentages. Behandelingen met exposure lieten betere effectsizes zien in de completers-analyse, maar niet in intention to treat. Ook werden geen verschillen gevonden in herstel- en verbeterpercentages.
Op alle uitkomstmaten lieten de complexe-PTSS-studies mindere resultaten zien in vergelijking met de 'simpele'-PTSS-studies. Binnen de complexe-PTSS-studies werd ook in completers-analyse geen betere effectsize gevonden voor behandeling met exposure; integendeel: behandelingen met affectmanagement lieten betere uitkomsten zien wat betreft drop-out, herstel- en verbeterpercentages.
CONCLUSIE
Onze resultaten suggereren dat diverse voornamelijk CGT-behandelingen met een gemiddelde duur van 12 tot 24 weken effectief zijn voor aan vroeg misbruik gerelateerde PTSS, maar veelal niet tot bevredigende eindresultaten leiden en een behoorlijke drop-out kennen; dit geldt vooral voor de complexe-PTSS-populaties.
Om de generaliseerbaarheid te vergroten onderstrepen we het belang om complexe-PTSS-patiënten zonder werk, laag opgeleid, met comorbide persoonlijkheidsstoornissen, die medicatie gebruiken en/of eerdere onsuccesvolle behandeling ondergingen, te includeren.