Veling, W., Joosse, P.
Locatie(s): 0.4 Brussels / 0.5 Paris
Categorie(ën): Epidemiologie; Symposium
ACHTERGROND
In de Democratische Republiek Congo (Congo, Democratische Republiek) heeft een van de bloedigste conflicten sinds de Tweede Wereldoorlog gewoed. In tien jaar zijn daarbij 5.4 miljoen mensen omgekomen. De psychische gevolgen voor de bevolking zijn nog amper bekend. Recent vond men dat de helft van de bevolking voldoet aan de criteria van PTSS, maar de betekenis van dit westerse psychiatrisch concept in deze context is onduidelijk. Ook de consequenties voor de hulpverlening zijn bij dergelijke massale traumatisering slecht te overzien.
DOEL
Symptomen van PTSS meten, en de samenhang van symptomen met beperkingen in het dagelijks functioneren in Bunia, DR Congo.
METHODEN
De onderzoeksperiode was 2006, ten tijde van oorlog. Deelnemers werden benaderd in delen van de stad die op dat moment als veilig werden beschouwd. Bij 93 volwassenen werd de PTSS-sectie van de Composite International Diagnostic Interview (CIDI) en de World Health Organization Disability Assessment Scale (WHO-DAS) afgenomen.
RESULTATEN
Iedereen had oorlogshandelingen meegemaakt, 68% van de deelnemers had gezien dat iemand ernstig verwond of gedood werd, 53% was zelf met een wapen bedreigd. 40% voldeed aan de criteria voor PTSS. Mensen met PTSS rapporteerden een slechte algemene gezondheid en hadden significant meer functionele beperkingen. Van de drie symptoomclusters was verhoogde prikkelbaarheid het sterkst geassocieerd met beperkingen. Mensen met PTSS hadden veel vaker emotionele last van gezondheidsproblemen dan mensen zonder PTSS (85% versus 41%), hadden meer moeilijkheden bij contacten met andere mensen (54% versus 16%) en bij het uitvoeren van hun dagelijks werk (54% versus 20%).
CONCLUSIE
De invloed van oorlogsgerelateerd geweld op de geestelijke gezondheid van de bevolking in DR Congo is groot. PTSS-diagnose en -symptomen hangen samen met functionele beperkingen. Als psychosociale interventies worden gepland in conflictgebieden, kunnen deze wellicht het best gericht worden op verbeteren van sociaal functioneren en verminderen van prikkelbaarheid.