Meekeren, E. van, Baars, J., Glas, G.
Locatie(s): 2.9 Euphrates
Categorie(ën): Bijscholing; Workshop
TOELICHTING In deze workshop staat de omgeving van de patiënt centraal. Wat zijn de (theoretische, wetenschappelijke en praktische) argumenten om familie en andere naastbetrokkenen bij diagnostiek en behandeling te betrekken? Waarom gebeurt dat zo weinig? Na de theorie volgt de praktijk: hoe kan je aan de slag. Want daar hoef je geen systeemtherapeut voor te zijn!
Er zijn op voorhand allerlei praktische redenen om naasten bij diagnostiek en behandeling te betrekken:
1) Abstract G. Glas (theorie)
Waarom is het vanzelfsprekend en noodzakelijk de context te betrekken in diagnostiek en behandeling?
De lezing analyseert dat aan de geringe aandacht voor de context een paradigmaverschuiving ten grondslag in de richting van een overwegend biomedische oriëntatie. Deze oriëntatie leidt tot een beperkte opvatting van ziekte (stoornis als uiting van disfunctie) en deze op zijn beurt tot individualisme in de behandelpraktijk. Het gaat om de individuele patiënt als drager van de stoornis. Dit alles wordt slechts kort aangestipt.
Vervolgens wordt een alternatief (ziekte)model geschetst dat op begrijpelijke wijze laat zien dat in de psychiatrie de context niet een toevallige verstorende factor is van een in zich autonoom proces, maar per definitie verbonden met en onderdeel van wat wij ‘ziek-zijn’ noemen. De psychiatrie kan in het denken hierover zelfs het voortouw nemen ten opzichte van de somatische geneeskunde, omdat ze zo’n fijnzinnig klinisch gevoel heeft voor hoe de ‘stoornis’ het omgaan met de stoornis beïnvloedt (voorbeeld: demoralisatie beïnvloedt het omgaan met depressie). De omgeving speelt daarbij een cruciale rol. Ze beïnvloedt het omgaan met de stoornis, ze geeft betekenis aan dit omgaan; en ze vormt een belangrijke bron van steun en hulp.
Tenslotte wordt getoond hoe met dit model in de praktijk van diagnostiek, psychoeducatie en behandeling kan worden gewerkt.
2) Abstract E. van Meekeren (praktijk)
De argumenten om ‘de omgeving’ (familie en anderen) te betrekken worden - kort - besproken, gevolgd door een analyse waarom dat desondanks zo weinig gebeurt. Daarna volgen praktische tips: hoe organiseer je het en hoe laat je een eerste gesprek goed verlopen.
3) Abstract J. Baars (praktijk)
“Je hoeft geen systeemtherapeut te zijn om gesprekken met families en naast betrokkenen leuk te gaan vinden”. Welke basisconcepten uit de systeemtheorie en welke basisvaardigheden uit de systeemtherapie zijn bruikbaar en noodzakelijk om het gesprek met familie en andere naastbetrokkenen ‘gemakkelijker’ te voeren. Op praktische wijze worden deelnemers uitgedaagd om de ‘omgeving’ meer bij de diagnostiek en behandeling te betrekken.
LEERDOELEN
Aan het eind van deze workshop is de deelnemer:
LITERATUUR