NVvP

ACHTERGROND

Om schizofrenie als stoornis beter te begrijpen kan het zinvol zijn om de deelfacetten van het ziektebeeld, al dan niet dimensionaal, als intermediaire fenotypes te benaderen. Een van de meest opvallende domeinen binnen schizofrenie, en bij uitbreiding psychotische stoornissen, is achterdocht of paranoia. Recent epidemiologisch en experimenteel onderzoek toont aan dat paranoia toeneemt bij hogere stressbeleving. Gezien paranoia veelal voortkomt uit misinterpretatie van signalen binnen de sociale interactie, vormt sociale stress een interessante omgevingsfactor in het onderzoek naar het ontstaan van paranoia.

DOEL

De gepresenteerde studie onderzocht of genetische variatie een modererend effect heeft op de paranoïde reactie bij sociale-stressbeleving in het dagelijkse leven.

METHODE

Met de Experience Sampling Method (ESM) werd bij 808 personen, met een psychotische kwetsbaarheid variërend over het volledige psychosecontinuüm, paranoïde reactiviteit op dagelijkse sociale stress gemeten.

Voor een selectie van 34 single nucleotide polymorphisms (SNP’s) werd onderzocht of ze deze reactiviteit modereren, door middel van een tweewegsinteractiemodel. De geselecteerde SNP’s kwamen naar voor in eerdere Genome-Wide Association Studies (GWAS) bij schizofrenie, bipolaire stoornis en neuroticisme en relevante onderzoeken naar gen-omgevingsinteractie.

RESULTATEN

Hogere sociale stress leidt tot een verhoogd niveau van paranoia en deze relatie wordt gemodereerd door genetische variatie in de genen die coderen voor AKT1, MDGA2, CACNAC1 en SNAP25 en genen gelegen in het Major Histocompatibility Complex (MHC) op chromosoom 6.

CONCLUSIE

Paranoia in het dagelijkse leven varieert volgens ervaren sociale stress en deze variatie lijkt mee te worden bepaald door interindividuele genetische verschillen.