NVvH

In de laatste twintig jaar zijn de behandeling en prognose voor patiënten met een rectumcarcinoom sterk verbeterd. De introductie van de totale mesorectale excisie en neoadjuvante therapieën hebben het risico op een lokaal recidief verlaagd en de overleving verbeterd. Patiënten die behandeld worden met een abdominoperineale resectie hebben een slechtere prognose dan zij die een lage anterieure resectie ondergaan. Het doel van onze studie was om de langetermijnresultaten te beschrijven van een ongeselecteerde groep patiënten die een abdominoperineale resectie onderging.Alle patiënten die tussen 1996 en 2010 een APR ondergingen in vijf Nederlandse ziekenhuizen, werden geselecteerd met gegevens uit de Nederlandse kankerregistratie. Gegevens over de work-up, behandeling en de follow-up werden verzameld uit de medische status. Resultaten werden geanalyseerd met een multivariate coxregressie.

477 patiënten werden geïncludeerd (62% mannen). De mediane leeftijd bij operatie was 66 jaar (27-89jr). De mediane follow-up was 62 maanden. De kans op een lokaal recidief was significant hoger bij patiënten met een positieve circumferentiele resectiemarge. De 5-jaars lokaal recidiefpercentages van patiënten die behandeld werden zonder neoadjuvante therapie, met kortdurende radiotherapie en chemoradiotherapie waren respectievelijk 18%, 11% en 8%. De overleving was significant beter bij jongere patiënten, patiënten met een lage ASA-classificatie, een lager AJCC stadium en patiënten die neoadjuvant behandeld werden. De 5-jaars overleving van patiënten die behandeld werden zonder neoadjuvante therapie, met kortdurende radiotherapie en chemoradiotherapie waren respectievelijk 55%, 63% en 73%.

Conclusie: In deze ongeselecteerde populatie werd een sterk positief effect gevonden van chemoradiotherapie op de het lokaal recidiefpercentage en de overleving. Patiënten met een rectumcarcinoom die een abdominoperineale resectie moeten ondergaan, worden bij voorkeur neoadjuvant behandeld met chemoradiotherapie.